Εκτός από μοναδική φωνή, η Αγγέλα διέθετε εκπληκτική μνήμη καθώς και μια πηγαία αφηγηματική ικανότητα. Από τις αφηγήσεις της προέκυψε το συγκλονιστικό βιβλίο «Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης: Αγγέλα Παπάζογλου: Τα χαΐρια μας εδώ» γραμμένο από τον ακροατή αυτών των αφηγήσεων, Γιώργη Παπάζογλου. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδούν ολοζώντανα εικόνες της καθημερινής ζωής εκείνης της εποχής αλλά και σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας από την πλευρά του απλού, καθημερινού ανθρώπου (Σμύρνη πριν και μετά την καταστροφή, προσφυγιά, κατοχή, εμφύλιος).
Όπως έχει γράψει ο Γιώργης Παπάζογλου, «Η φωνή της... σα μαγνητικό ρευστό ορμούσε στα εμπόδια της ψυχής σου, κι άνοιγε σήραγγες μέσα στη νύχτα για να περάσει η αλήθεια και το φως...», «Δεν έμενε τίποτα μέσα σου σκοτεινό. Γινόσουν διάφανος... σα στάλα πρωινής δροσιάς που τη φεγγοβολά ο ήλιος. Έβλεπες να ξετυλίγεται μπροστά σου ένας αληθινός κόσμος, που δεν είχε καμμιά σχέση με τον ψεύτικο που ήξερες... κι ας μιλούσε για γνωστά πράγματα, που δεν τους έδωσες ποτέ σημασία. Γινόσουν δυνατός... συμπαγής... δίκαιος. Μάθαινες ν’ αγαπάς τον εαυτό σου. Μάθαινες ν’ αγαπάς ό,τι αξίζει... Μόνο ό,τι αξίζει... Και να μην ξεχνάς... Είναι αμαρτία να ξεχνάς...»
Δεν σε ξεχνάμε κυρα-Αγγέλα κι όλο σε μνημονεύουμε...
(Φωτογραφία: Αγγέλα Παπάζογλου. Από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου «Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης: Αγγέλα Παπάζογλου: Τα χαΐρια μας εδώ», 2003, εκδ. Ταμιείον Θράκης).
