https://www.efsyn.gr/arthro/anepithymitoi-prosfyges
Άνθρωποι κατατρεγμένοι , βίαια αποκομμένοι από τον τόπο, το βιος και τους κόπους μιας ζωής ήταν ανεπιθύμητοι , όχι μόνο από το επίσημο ελληνικό κράτος αλλά και από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αυτοί οι ανθρώποι και όσα έφεραν μαζί τους λειτούργησαν καταλυτικά στη διαμόρφωση της μουσικής και εν τέλει της κουλτούρας μας, στο υπέροχο σμυρνέικο της απόγνωσης και της ξενιτειάς που ακούω τώρα στο ραδιόφωνο. Ας μην ξεχνάμε την ιστορία μας, το άρθρο είναι πολύ ενδιαφέρον.
Ηταν 20 Ιουλίου 1922, όταν με ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος 2870 «περί της παρανόμου μεταφοράς προσώπων ομαδόν ερχομένων εις τους Ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής» –
Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
-
Για το Ανικανοποίητο.....
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 733
- Εγγραφή: 20 Νοέμ 2015 11:17 pm
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Καλημέρα σε όλους.
Σημαντικό και διαφωτιστικό, για τον τρόπο που λειτούργησε η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, άρθρο από μία ανεξάρτητη εφημερίδα όπως είναι η ¨Εφημερίδα των Συντακτών¨ και πολύ σωστά μας τo γνωστοποίησε ο max για να έχουμε μία εικόνα του τότε με το σήμερα.
Πόσες και πόσες τέτοιες ιστορίες δεν μας εχουν διηγηθεί οι παπούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Παστρικές τις λέγανε γιατί είχαν μάθει να κάνουν μπάνιο συχνά ενώ οι εδώ γυναίκες κάνανε μία φορά την εβδομάδα. Καθημερινά κάνανε μπάνιο μόνο οι Π......ς άρα και οι γυναίκες πρόσφυγες αφού πλένονταν καθημερινά ήταν και αυτές Π......ς.
Όταν τα πρώτα καραβάκια φτάσανε στην Χίο με τους πρώτους πρόσφυγες όλοι οι κάτοικοι του νησιού κλείστηκαν στα σπίτια τους και κοίταζαν μέσα από τις γρίλιες τους Τουρκόσπορους όπως τους λέγανε.
Είναι τόσες πολλές οι ιστορίες που δεν έχει νόημα να τις επαναλάβουμε εδώ.
Θα κλείσω με τους στίχους του Γιάννη Αγγελάκα από την κοινή πορεία του με τις ¨ΤΡΥΠΕΣ.
...γιατί πατρίδα μου είναι εκεί μου μίσησα και με μισήσαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού....
Να΄σαι καλά max
Σημαντικό και διαφωτιστικό, για τον τρόπο που λειτούργησε η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, άρθρο από μία ανεξάρτητη εφημερίδα όπως είναι η ¨Εφημερίδα των Συντακτών¨ και πολύ σωστά μας τo γνωστοποίησε ο max για να έχουμε μία εικόνα του τότε με το σήμερα.
Πόσες και πόσες τέτοιες ιστορίες δεν μας εχουν διηγηθεί οι παπούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Παστρικές τις λέγανε γιατί είχαν μάθει να κάνουν μπάνιο συχνά ενώ οι εδώ γυναίκες κάνανε μία φορά την εβδομάδα. Καθημερινά κάνανε μπάνιο μόνο οι Π......ς άρα και οι γυναίκες πρόσφυγες αφού πλένονταν καθημερινά ήταν και αυτές Π......ς.
Όταν τα πρώτα καραβάκια φτάσανε στην Χίο με τους πρώτους πρόσφυγες όλοι οι κάτοικοι του νησιού κλείστηκαν στα σπίτια τους και κοίταζαν μέσα από τις γρίλιες τους Τουρκόσπορους όπως τους λέγανε.
Είναι τόσες πολλές οι ιστορίες που δεν έχει νόημα να τις επαναλάβουμε εδώ.
Θα κλείσω με τους στίχους του Γιάννη Αγγελάκα από την κοινή πορεία του με τις ¨ΤΡΥΠΕΣ.
...γιατί πατρίδα μου είναι εκεί μου μίσησα και με μισήσαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού....
Να΄σαι καλά max
-
socrates
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 438
- Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
- Τοποθεσία: the other side of nowhere
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Γειά σου, Μάκη και λοιποί συνφορουμίτες, (που θά 'λεγε κι' ο Μικρούτσικος)
Ο σύνδεσμος που δίνεις με βάζει σε πολλές σκέψεις, μια και το ίδιο το άρθρο προβληματίζεται με ιστορικές αντιπαραθέσεις (ή τουλάχιστον προσποιείται πως προβληματίζεται).Το διάβασα, και νομίζω πως όλοι πρέπει να το διαβάσουν όσοι προβληματίζονται με το θέμα και να αρχίσει μία δημοκρατική συζήτηση αν είναι δυνατόν.
Ζούμε σε μία εποχή που και δεχόμαστε πρόσφυγες και προβληματιζόμαστε γύρω από τις θέσεις που θα έπρεπε να πάρουμε σαν κοινωνία απέναντι τους, αλλά και που εμείς οι ίδιοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φάσμα της δικής μας μετανάστευσης σε άλλους τόπους που έχει ήδη αρχίσει και συνεχίζεται, και πως θα θέλαμε να ειδωθούμε από τους γηγενείς στους τόπους που πηγαίνουμε.
Αυτό βάζω σαν μία πρώτη διαπίστωση και σαν μία γενικότητα.
Και μια δεύτερη (επίσης γενικότητα):
Η ιστορία μπορεί να φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, αλλά είναι όντως?
Όχι ακριβώς θα έλεγα, αλλά μοιάζει πολύ. Αυτό όμως δεν δίνει καμία αξιοπιστία στην παρουσίασή της σαν ίδια ιστορία.
Και διευκρινίζω τις διαφορές που παρατηρώ:
1. Το 1922 υπήρχαν κυρίαρχα κράτη (εμπράκτως). Σήμερα αυτά τα κράτη τείνουν όλο και πιο πολύ να υπάρχουν μόνο κατ' όνομα και η δύναμή τους να ρυθμίζεται και να περιορίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της από την οικονομική παγκοσμιοποίηση.
2. Το 1922 (μετά τη συνθήκη των Σερβών) η νικημένη Ελλάδα αποδέχτηκε μία υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία και δεν βλέπω τη δυνατότητα του πως θα μπορούσε να μη δεχτεί αυτόν τον πληθυσμό τον οποίο συμφώνησε να λάβει, ανεξαρτήτως του τι ο Κωνσταντίνος ή ο Στεργιάδης ή ο Γούναρης, πίστευαν ή ήθελαν ή τελικά έπραξαν στο πλαίσιο των τοπικών μικροπολιτικών διαδικασιών που ακολούθησαν. Με άλλα λόγια η Ελλάδα τον "είχε πιεί" και είτε μας άρεσε είτε όχι ήμαστε δεσμευμένοι από διεθνείς συμβάσεις να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες (ομοεθνείς, ομόγλωσσους, ομόθρησκους στην τότε περίπτωση). Και αυτό επιτελέστηκε τελικά (όσο οδυνηρά και αν έγινε, πάντως έγινε).
3. Η παραπάνω οδύνη ήταν κυρίως πολιτική/οικονομική. Έπεσε φτώχεια σε όλο το λαό, Ελλαδίτες και Μικρασιάτες. (πάντα ο φτωχός λαός την πληρώνει), αλλά πολιτισμικά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πια, ότι πλουτίσαμε, και τελικά μέσα σε πολύ λίγο σχετικά χρόνο (εντός της αποβολής της μοναρχίας και διά μέσου της δημοκρατίας του Παπαναστασίου) η ελληνική κοινωνία (τουλάχιστον η εργατική της τάξη) απέκτησε μεγάλη συνοχή και μεγαλύτερη από το παρελθόν ταξική συνείδηση-όλα αυτά ήταν ξεκάθαρα σε 18 χρόνια (1922-1940), και ως συνήθως ο καπιταλισμός αντέδρασε σε αυτόν τον κίνδυνο συνοχής της εργατικής τάξης με μία δικτατορία (1936). (does it ring any bells?)
Είναι η ίδια κατάσταση σήμερα?
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Σίγουρα για μένα οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι, είναι αδέρφια μας σε μεγάλη ανάγκη και πρέπει να τους προστατεύσουμε όσο μπορούμε από τους φασίστες και ξενοφοβικούς και να κάνουμε ότι πιο καλό μπορούμε για διαφώτιση του δικού μας πληθυσμού που πέφτει θύμα πάντα στην φασιστική/ξενοφοβική προπαγάνδα (ειδικά στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχουμε ο "ξένος" μπορεί εύκολα να ταυτισθεί με τον "υπαίτιο" και τρέχα γύρευε μετά).
Έχοντας πεί τα παραπάνω που είναι όλα όσα πιστεύω σαν σωστά και ανθρώπινα, πρέπει να υπολογίσω και τον αντίλογο και εδώ δεν εννοώ την απλοϊκή ξενοφοβική προπαγάνδα, αλλά την αληθοφανή και τεκμηριωμένη.
Τώρα, οι ξένοι δεν είναι ομοεθνείς, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι, και αυτό πρέπει να μας απασχολήσει κάπως.
Διαφαίνεται ύστερα από αρκετά τεκμηριωμένα γεγονότα, ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καν φυγάδες πολέμου, αλλά απλοί οικονομικοί μετανάστες χωρίς δικαίωμα εισόδου και παραμονής και κάτι πολύ χειρότερο: Δεν υπολογίζουν και δεν σέβονται καμία ανθρωπιστική ή πολιτισμική αξία δική μας, μάλλον το αντίθετο, θέλουν να επιβάλουν ένα νέο καθεστώς αναρχίας που διαλύει αντί να συμβάλει στην κοινωνική συνοχή που είναι για μας επιθυμητή.
Τί κάνουμε με αυτούς?
Αυτό είναι το κύριο ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Από προσωπική μου εμπειρία βλέπω πως μιά "φιλο-ξενική" τάση έχει γίνει πια μόδα και δεν αποτελεί στάση στηριγμένη σε σωστά ιστορικά ή πολιτικά κριτήρια. Είναι απλή υποκρισία, φθηνή (δεν κοστίζει τίποτα)και μένει μόνο στα λόγια.
Έτσι, ο αντίλογος για μένα δεν έρχεται από τη Χρυσή Αυγή ή τον οποιονδήποτε πολιτικό δημαγωγό, αλλά από μέσα μου.
Για να τελειώνω και να δω αν έχει κάποιος άλλος ενδιαφέρον στη συζήτηση, η προσωπική μου άποψη είναι πως οι πολύ-πολιτισμικές κοινωνίες (όσο επιθυμητές και αν τις παρουσιάζει ένας ουτοπικός ή πραγματικός σοσιαλισμός) δεν δούλεψαν ποτέ σωστά, ειδικά όταν δημιουργήθηκαν καταναγκαστικά (κι' εδώ μου θυμίζει πολύ το σήμερα), αλλά ούτε και με τις όσο το δυνατό ευνοϊκότερες συνθήκες.
Και τελικά όλες αυτές οι κοινωνίες κατέρρευσαν και συνεχίζουν να καταρρέουν για πολλούς λόγους από τους οποίους ο μικρότερος δεν ήταν αυτή η έλλειψη της απαιτούμενης κοινωνικής συνοχής, αλλά αντιθέτως ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό η παρουσία του πολύ-πολιτισμικού στοιχείου έντονου μέσα τους, δηλαδή η διαφορετικότητα χωρίς αξιολόγηση, η "πολιτισμική ανεκτικότητα" του "politics correct" με την οποία η νέο-φιλελεύθερη ιδεολογία έχει διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια στα τελευταία 30 χρόνια προβάλλοντάς την σαν αδιαμφισβήτητη ηθική αξία. Κι' εδώ σαν ιστορικά παραδείγματα δεν θα έδινα τη δική μας δυτική κοινωνία (θα έρθει κι' η σειρά μας να πάμε στο διάολο-ήδη μάλλον αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τα εκεί), αλλά ας σκεφτούμε λίγο μακρό-ιστορικά:
Γιατί εμφανίστηκε το Ισλάμ γύρω στο 640 και απέκτησε τόση δύναμη μέσα σε 50 χρόνια, αρκετή για να επιτεθεί με σιγουριά σε όλες τις δυνάμεις της Ευρώπης?
Γιατί, έχοντας όλη αυτή την τρομερή δύναμη και πολιτισμό, η Αραβική αυτοκρατορία δεν κατάφερε να απωθήσει τους Σελτζούκους και αργότερα τους Οθωμανούς Τούρκους παρά κατακτήθηκε από αυτούς και πήγε στο διάολο κι' αυτή μετά από 4-5 αιώνες.
Γιατί η άλλη μεγάλη πολύ-πολιτισμική αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, δεν κατάφερε να απωθήσει τους ίδιους παραπάνω εχθρούς, αλλά πήγε κι' αυτό στο διάολο?
Γιατί (εδώ ήταν οι ευνοϊκότερες συνθήκες για πολύ-πολιτισμικότητα) κατέρρευσε τελικά η USSR και ο "υπαρκτός σοσιαλισμός"?
Γιατί τελικά καταρρέουμε και εμείς με τη σειρά μας σαν πολιτισμός, όλος ο δυτικός κόσμος?
Σε όλες τις ιστορικές περιπτώσεις που ανέφερα είχαμε από τη μία μεριά την πολύ-κοινωνία (χωρίς συνοχή) της εκάστοτε αυτοκρατορίας και από την άλλη την μονολιθικότητα σκοπού των βαρβάρων.
"Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μιά κάποια λύση" 'όπως λέει και ο ποιητής, αλλά εμείς τι κάνουμε τώρα?
Είμαστε έτοιμοι να απολέσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα για χάρη μίας παγκόσμιας κοινωνίας χωρίς να υπάρχει το εξ αρχής προ-απαιτούμενο οικονομικό έδαφος?
Έστω και αν συναισθητικά είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, το έδαφος είναι χειρότερο από όσο ήταν πριν έστω 25 χρόνια και μάλλον πάλι τα μούτρα μας θα φάμε.
Και κάπως πιο χύμα: Ας μη γελιόμαστε και ας μην δημαγωγούμε, ας μην τα βλέπουμε μόνο συναισθηματικά, θέλει και κάποια ψυχραιμία το θέμα. Άλλο Μικρασιάτες Έλληνες δραπέτες τουρκικής σφαγής και άλλο Βοριο-Αφρικανοί οικονομικοί μετανάστες που θέλουν και τον πολιτισμικό μεσαίωνα στον οποίο ζούν και τα ευεργετήματα του Ευρωπαϊκού "κράτους-πρόνοια"
(what's left of it, anyway).
Τελείωσα. Δεν θέλω να ληφθώ σαν απαισιόδοξος, γιατί δεν παραδόθηκα ακόμα, και ελπίζω να μη μου κολληθεί και καμία περίεργη (συναισθηματική ή της μόδας ρετσινιά). Δεν είμαστε όλοι οι σκεπτικιστές Xρυσαυγίτες, εννοώ.
ΥΓ.
Έγραφα καθώς Για το ανικανοποίητο απάντησε, οπότε δεν είχα καιρό να διαβάσω την απάντηση πριν δημοσιεύσω. Αλλά μου αρέσει πως κάαποια συζήτηση ξεκίνησε.
Ο σύνδεσμος που δίνεις με βάζει σε πολλές σκέψεις, μια και το ίδιο το άρθρο προβληματίζεται με ιστορικές αντιπαραθέσεις (ή τουλάχιστον προσποιείται πως προβληματίζεται).Το διάβασα, και νομίζω πως όλοι πρέπει να το διαβάσουν όσοι προβληματίζονται με το θέμα και να αρχίσει μία δημοκρατική συζήτηση αν είναι δυνατόν.
Ζούμε σε μία εποχή που και δεχόμαστε πρόσφυγες και προβληματιζόμαστε γύρω από τις θέσεις που θα έπρεπε να πάρουμε σαν κοινωνία απέναντι τους, αλλά και που εμείς οι ίδιοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φάσμα της δικής μας μετανάστευσης σε άλλους τόπους που έχει ήδη αρχίσει και συνεχίζεται, και πως θα θέλαμε να ειδωθούμε από τους γηγενείς στους τόπους που πηγαίνουμε.
Αυτό βάζω σαν μία πρώτη διαπίστωση και σαν μία γενικότητα.
Και μια δεύτερη (επίσης γενικότητα):
Η ιστορία μπορεί να φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, αλλά είναι όντως?
Όχι ακριβώς θα έλεγα, αλλά μοιάζει πολύ. Αυτό όμως δεν δίνει καμία αξιοπιστία στην παρουσίασή της σαν ίδια ιστορία.
Και διευκρινίζω τις διαφορές που παρατηρώ:
1. Το 1922 υπήρχαν κυρίαρχα κράτη (εμπράκτως). Σήμερα αυτά τα κράτη τείνουν όλο και πιο πολύ να υπάρχουν μόνο κατ' όνομα και η δύναμή τους να ρυθμίζεται και να περιορίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της από την οικονομική παγκοσμιοποίηση.
2. Το 1922 (μετά τη συνθήκη των Σερβών) η νικημένη Ελλάδα αποδέχτηκε μία υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία και δεν βλέπω τη δυνατότητα του πως θα μπορούσε να μη δεχτεί αυτόν τον πληθυσμό τον οποίο συμφώνησε να λάβει, ανεξαρτήτως του τι ο Κωνσταντίνος ή ο Στεργιάδης ή ο Γούναρης, πίστευαν ή ήθελαν ή τελικά έπραξαν στο πλαίσιο των τοπικών μικροπολιτικών διαδικασιών που ακολούθησαν. Με άλλα λόγια η Ελλάδα τον "είχε πιεί" και είτε μας άρεσε είτε όχι ήμαστε δεσμευμένοι από διεθνείς συμβάσεις να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες (ομοεθνείς, ομόγλωσσους, ομόθρησκους στην τότε περίπτωση). Και αυτό επιτελέστηκε τελικά (όσο οδυνηρά και αν έγινε, πάντως έγινε).
3. Η παραπάνω οδύνη ήταν κυρίως πολιτική/οικονομική. Έπεσε φτώχεια σε όλο το λαό, Ελλαδίτες και Μικρασιάτες. (πάντα ο φτωχός λαός την πληρώνει), αλλά πολιτισμικά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πια, ότι πλουτίσαμε, και τελικά μέσα σε πολύ λίγο σχετικά χρόνο (εντός της αποβολής της μοναρχίας και διά μέσου της δημοκρατίας του Παπαναστασίου) η ελληνική κοινωνία (τουλάχιστον η εργατική της τάξη) απέκτησε μεγάλη συνοχή και μεγαλύτερη από το παρελθόν ταξική συνείδηση-όλα αυτά ήταν ξεκάθαρα σε 18 χρόνια (1922-1940), και ως συνήθως ο καπιταλισμός αντέδρασε σε αυτόν τον κίνδυνο συνοχής της εργατικής τάξης με μία δικτατορία (1936). (does it ring any bells?)
Είναι η ίδια κατάσταση σήμερα?
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Σίγουρα για μένα οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι, είναι αδέρφια μας σε μεγάλη ανάγκη και πρέπει να τους προστατεύσουμε όσο μπορούμε από τους φασίστες και ξενοφοβικούς και να κάνουμε ότι πιο καλό μπορούμε για διαφώτιση του δικού μας πληθυσμού που πέφτει θύμα πάντα στην φασιστική/ξενοφοβική προπαγάνδα (ειδικά στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχουμε ο "ξένος" μπορεί εύκολα να ταυτισθεί με τον "υπαίτιο" και τρέχα γύρευε μετά).
Έχοντας πεί τα παραπάνω που είναι όλα όσα πιστεύω σαν σωστά και ανθρώπινα, πρέπει να υπολογίσω και τον αντίλογο και εδώ δεν εννοώ την απλοϊκή ξενοφοβική προπαγάνδα, αλλά την αληθοφανή και τεκμηριωμένη.
Τώρα, οι ξένοι δεν είναι ομοεθνείς, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι, και αυτό πρέπει να μας απασχολήσει κάπως.
Διαφαίνεται ύστερα από αρκετά τεκμηριωμένα γεγονότα, ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καν φυγάδες πολέμου, αλλά απλοί οικονομικοί μετανάστες χωρίς δικαίωμα εισόδου και παραμονής και κάτι πολύ χειρότερο: Δεν υπολογίζουν και δεν σέβονται καμία ανθρωπιστική ή πολιτισμική αξία δική μας, μάλλον το αντίθετο, θέλουν να επιβάλουν ένα νέο καθεστώς αναρχίας που διαλύει αντί να συμβάλει στην κοινωνική συνοχή που είναι για μας επιθυμητή.
Τί κάνουμε με αυτούς?
Αυτό είναι το κύριο ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Από προσωπική μου εμπειρία βλέπω πως μιά "φιλο-ξενική" τάση έχει γίνει πια μόδα και δεν αποτελεί στάση στηριγμένη σε σωστά ιστορικά ή πολιτικά κριτήρια. Είναι απλή υποκρισία, φθηνή (δεν κοστίζει τίποτα)και μένει μόνο στα λόγια.
Έτσι, ο αντίλογος για μένα δεν έρχεται από τη Χρυσή Αυγή ή τον οποιονδήποτε πολιτικό δημαγωγό, αλλά από μέσα μου.
Για να τελειώνω και να δω αν έχει κάποιος άλλος ενδιαφέρον στη συζήτηση, η προσωπική μου άποψη είναι πως οι πολύ-πολιτισμικές κοινωνίες (όσο επιθυμητές και αν τις παρουσιάζει ένας ουτοπικός ή πραγματικός σοσιαλισμός) δεν δούλεψαν ποτέ σωστά, ειδικά όταν δημιουργήθηκαν καταναγκαστικά (κι' εδώ μου θυμίζει πολύ το σήμερα), αλλά ούτε και με τις όσο το δυνατό ευνοϊκότερες συνθήκες.
Και τελικά όλες αυτές οι κοινωνίες κατέρρευσαν και συνεχίζουν να καταρρέουν για πολλούς λόγους από τους οποίους ο μικρότερος δεν ήταν αυτή η έλλειψη της απαιτούμενης κοινωνικής συνοχής, αλλά αντιθέτως ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό η παρουσία του πολύ-πολιτισμικού στοιχείου έντονου μέσα τους, δηλαδή η διαφορετικότητα χωρίς αξιολόγηση, η "πολιτισμική ανεκτικότητα" του "politics correct" με την οποία η νέο-φιλελεύθερη ιδεολογία έχει διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια στα τελευταία 30 χρόνια προβάλλοντάς την σαν αδιαμφισβήτητη ηθική αξία. Κι' εδώ σαν ιστορικά παραδείγματα δεν θα έδινα τη δική μας δυτική κοινωνία (θα έρθει κι' η σειρά μας να πάμε στο διάολο-ήδη μάλλον αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τα εκεί), αλλά ας σκεφτούμε λίγο μακρό-ιστορικά:
Γιατί εμφανίστηκε το Ισλάμ γύρω στο 640 και απέκτησε τόση δύναμη μέσα σε 50 χρόνια, αρκετή για να επιτεθεί με σιγουριά σε όλες τις δυνάμεις της Ευρώπης?
Γιατί, έχοντας όλη αυτή την τρομερή δύναμη και πολιτισμό, η Αραβική αυτοκρατορία δεν κατάφερε να απωθήσει τους Σελτζούκους και αργότερα τους Οθωμανούς Τούρκους παρά κατακτήθηκε από αυτούς και πήγε στο διάολο κι' αυτή μετά από 4-5 αιώνες.
Γιατί η άλλη μεγάλη πολύ-πολιτισμική αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, δεν κατάφερε να απωθήσει τους ίδιους παραπάνω εχθρούς, αλλά πήγε κι' αυτό στο διάολο?
Γιατί (εδώ ήταν οι ευνοϊκότερες συνθήκες για πολύ-πολιτισμικότητα) κατέρρευσε τελικά η USSR και ο "υπαρκτός σοσιαλισμός"?
Γιατί τελικά καταρρέουμε και εμείς με τη σειρά μας σαν πολιτισμός, όλος ο δυτικός κόσμος?
Σε όλες τις ιστορικές περιπτώσεις που ανέφερα είχαμε από τη μία μεριά την πολύ-κοινωνία (χωρίς συνοχή) της εκάστοτε αυτοκρατορίας και από την άλλη την μονολιθικότητα σκοπού των βαρβάρων.
"Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μιά κάποια λύση" 'όπως λέει και ο ποιητής, αλλά εμείς τι κάνουμε τώρα?
Είμαστε έτοιμοι να απολέσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα για χάρη μίας παγκόσμιας κοινωνίας χωρίς να υπάρχει το εξ αρχής προ-απαιτούμενο οικονομικό έδαφος?
Έστω και αν συναισθητικά είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, το έδαφος είναι χειρότερο από όσο ήταν πριν έστω 25 χρόνια και μάλλον πάλι τα μούτρα μας θα φάμε.
Και κάπως πιο χύμα: Ας μη γελιόμαστε και ας μην δημαγωγούμε, ας μην τα βλέπουμε μόνο συναισθηματικά, θέλει και κάποια ψυχραιμία το θέμα. Άλλο Μικρασιάτες Έλληνες δραπέτες τουρκικής σφαγής και άλλο Βοριο-Αφρικανοί οικονομικοί μετανάστες που θέλουν και τον πολιτισμικό μεσαίωνα στον οποίο ζούν και τα ευεργετήματα του Ευρωπαϊκού "κράτους-πρόνοια"
(what's left of it, anyway).
Τελείωσα. Δεν θέλω να ληφθώ σαν απαισιόδοξος, γιατί δεν παραδόθηκα ακόμα, και ελπίζω να μη μου κολληθεί και καμία περίεργη (συναισθηματική ή της μόδας ρετσινιά). Δεν είμαστε όλοι οι σκεπτικιστές Xρυσαυγίτες, εννοώ.
ΥΓ.
Έγραφα καθώς Για το ανικανοποίητο απάντησε, οπότε δεν είχα καιρό να διαβάσω την απάντηση πριν δημοσιεύσω. Αλλά μου αρέσει πως κάαποια συζήτηση ξεκίνησε.
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Άντε σαν πεθάνω στο καράβι
ρίχτε με μες στο γυαλό
Άντε να με φαν τα μαύρα ψάρια
και το αλμυρό νερό
Ποιό είναι αυτό το καράβι;
Μήπως είναι το καράβι με τους βρώμικους, τους απολίτιστους τους έλληνες που ταξιδεύουν στο κατάστρωμά του, άλλοι νόμιμοι κι άλλοι λαθραίοι, για να κλέψουν τις δουλειές των γνήσιων αμερικανών, να ρίξουν τα μεροκάματα, αλλά και να συγχωνευτούν με το αμερικανικό εργατικό κίνημα, να δώσουν στην αμερικανική εργατική τάξη νέους ήρωες σαν το Λούη Τίκα;
https://camerastyloonline.wordpress.com ... alkyonida/
Ποιο είναι αυτό το καράβι;
Ελληνική απόλαυσις.
Προσφυγική απόλαυσις.
Μεταναστευτική απόλαυσις.
Τροφή για "τα μαύρα ψάρια και το αλμυρό νερό", οι χιλιάδες πνιγμένοι μετανάστες κάθε χρόνο στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, αλλά και στον Ινδικό ωκεανό, και αλλού, παντού όπου οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τα ξαναχάραγμα των συνόρων, το ξαναμοίρασμα των "σφαιρών επιρροής", από μόνη της η άγρια φτώχια, ξεσηκώνουν τα ανθρώπινα κύματα στα ταξίδια της μεγάλης φυγής έως τα συρματοπλεγμένα σύνορα της παλιόγριας της Ευρώπης, που δεν ξέρει τίποτα για τη φτώχια, δεν ξέρει τίποτα για τους πολέμους, δεν ξέρει τίποτα για το φόνο...
...Όπως δεν ήξερε και το 1922, που τάχα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την τότε προσφυγιά με την τωρινή, την προσφυγιά των "πολιτισμένων" με την προσφυγιά των "απολίτιστων", την προσφυγιά των "λευκών" με την προσφυγιά των "μαυριδερών", την προσφυγιά των "χριστιανών" με την προσφυγιά των "μουσουλμάνων", την προσφυγιά των "ομογενών" με την προσφυγιά των "αλλογενών". Εγώ νομίζω ότι μπορούμε και ότι επιβάλλεται να την συγκρίνουμε.
Όπως σίγουρα μπορούμε να συγκρίνουμε τα αίτια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, τα ίδια και τότε και τώρα.
Όπως σίγουρα μπορούμε να συγκρίνουμε και τους σημερινούς "Ελιναις" μ' εκείνους που τότε, ακόμα και απέναντι στους "ομογενείς", τους μόλις χθες "αλύτρωτους" και "απελευθερωμένους", δεν έβλεπαν παρά "τουρκόσπορους", που φέρναν μαζί τους την κλεψιά, το έγκλημα, την πορνεία, τη βρώμα, τις αρρώστιες...
Γιατί σ' όλες τις ιστορικές περιόδους και εποχές, ο ρατσισμός είναι η μόνη "ιδεολογία" που μπορεί να "νομιμοποιήσει" την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τι άλλο μπορεί να τη δικαιολογεί καλύτερα εκτός από το ότι οι εκμεταλλευτές είναι ανώτερα όντα και τα θύματα της εκμετάλλευσης είναι υπάνθρωποι, ομιλούντα εργαλεία την εποχή της δουλείας, άνθρωποι χωρίς νόμιμη υπόσταση και εργάτες χωρίς δικαιώματα σήμερα;
Και τι άλλο μπορεί να στρέψει τα θύματα της εκμετάλλευσης ενάντια στον εαυτό τους: τους άσπρους εναντίον των μαύρων, τους χριστιανούς εναντίον των μουσουλμάνων, τους "ντόπιους" εναντίον των "ξένων", τους παλιούς εναντίον των καινούργιων, και αντίστροφα, για να διαιωνίζεται το σύστημα της εκμετάλλευσης;
Πίσω από το ρατσισμό, από το μίσος κατά των ξένων, κρύβεται ο ρατσισμός, το μίσος κατά των φτωχών.
Αφιερωμένο και το τραγουδάκι που ακολουθεί (παιγμένο και ηχογραφημένο με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αλλά μπορείτε να το φανταστείτε παιγμένο και ηχογραφήμενο με τον καλύτερο τρόπο - και ποιος ξέρει, ίσως και να το παίξουμε κι αυτό στην Κουρούτα).
https://soundcloud.com/marasagis/l32hzyzaoeo9
ρίχτε με μες στο γυαλό
Άντε να με φαν τα μαύρα ψάρια
και το αλμυρό νερό
Ποιό είναι αυτό το καράβι;
Μήπως είναι το καράβι με τους βρώμικους, τους απολίτιστους τους έλληνες που ταξιδεύουν στο κατάστρωμά του, άλλοι νόμιμοι κι άλλοι λαθραίοι, για να κλέψουν τις δουλειές των γνήσιων αμερικανών, να ρίξουν τα μεροκάματα, αλλά και να συγχωνευτούν με το αμερικανικό εργατικό κίνημα, να δώσουν στην αμερικανική εργατική τάξη νέους ήρωες σαν το Λούη Τίκα;
https://camerastyloonline.wordpress.com ... alkyonida/
Ποιο είναι αυτό το καράβι;
Ελληνική απόλαυσις.
Προσφυγική απόλαυσις.
Μεταναστευτική απόλαυσις.
Τροφή για "τα μαύρα ψάρια και το αλμυρό νερό", οι χιλιάδες πνιγμένοι μετανάστες κάθε χρόνο στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, αλλά και στον Ινδικό ωκεανό, και αλλού, παντού όπου οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τα ξαναχάραγμα των συνόρων, το ξαναμοίρασμα των "σφαιρών επιρροής", από μόνη της η άγρια φτώχια, ξεσηκώνουν τα ανθρώπινα κύματα στα ταξίδια της μεγάλης φυγής έως τα συρματοπλεγμένα σύνορα της παλιόγριας της Ευρώπης, που δεν ξέρει τίποτα για τη φτώχια, δεν ξέρει τίποτα για τους πολέμους, δεν ξέρει τίποτα για το φόνο...
...Όπως δεν ήξερε και το 1922, που τάχα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την τότε προσφυγιά με την τωρινή, την προσφυγιά των "πολιτισμένων" με την προσφυγιά των "απολίτιστων", την προσφυγιά των "λευκών" με την προσφυγιά των "μαυριδερών", την προσφυγιά των "χριστιανών" με την προσφυγιά των "μουσουλμάνων", την προσφυγιά των "ομογενών" με την προσφυγιά των "αλλογενών". Εγώ νομίζω ότι μπορούμε και ότι επιβάλλεται να την συγκρίνουμε.
Όπως σίγουρα μπορούμε να συγκρίνουμε τα αίτια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, τα ίδια και τότε και τώρα.
Όπως σίγουρα μπορούμε να συγκρίνουμε και τους σημερινούς "Ελιναις" μ' εκείνους που τότε, ακόμα και απέναντι στους "ομογενείς", τους μόλις χθες "αλύτρωτους" και "απελευθερωμένους", δεν έβλεπαν παρά "τουρκόσπορους", που φέρναν μαζί τους την κλεψιά, το έγκλημα, την πορνεία, τη βρώμα, τις αρρώστιες...
Γιατί σ' όλες τις ιστορικές περιόδους και εποχές, ο ρατσισμός είναι η μόνη "ιδεολογία" που μπορεί να "νομιμοποιήσει" την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τι άλλο μπορεί να τη δικαιολογεί καλύτερα εκτός από το ότι οι εκμεταλλευτές είναι ανώτερα όντα και τα θύματα της εκμετάλλευσης είναι υπάνθρωποι, ομιλούντα εργαλεία την εποχή της δουλείας, άνθρωποι χωρίς νόμιμη υπόσταση και εργάτες χωρίς δικαιώματα σήμερα;
Και τι άλλο μπορεί να στρέψει τα θύματα της εκμετάλλευσης ενάντια στον εαυτό τους: τους άσπρους εναντίον των μαύρων, τους χριστιανούς εναντίον των μουσουλμάνων, τους "ντόπιους" εναντίον των "ξένων", τους παλιούς εναντίον των καινούργιων, και αντίστροφα, για να διαιωνίζεται το σύστημα της εκμετάλλευσης;
Πίσω από το ρατσισμό, από το μίσος κατά των ξένων, κρύβεται ο ρατσισμός, το μίσος κατά των φτωχών.
Αφιερωμένο και το τραγουδάκι που ακολουθεί (παιγμένο και ηχογραφημένο με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αλλά μπορείτε να το φανταστείτε παιγμένο και ηχογραφήμενο με τον καλύτερο τρόπο - και ποιος ξέρει, ίσως και να το παίξουμε κι αυτό στην Κουρούτα).
https://soundcloud.com/marasagis/l32hzyzaoeo9
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Γεια σας παίδες
Μεγάλο θέμα άνοιξε κι άντε να βρούμε άκρη.
Σωκράτη δικαιολογώ τις ανησυχίες σου, όπως και του κάθε άλλου
πολίτη αυτού του τόπου..
Όμως νομίζω πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ούτε οι πρόσφυγες,
ούτε οι λαθρομετανάστες.. όλοι αυτοί (όπως κι εμείς) ,πληρώνουμε τα πολιτικά
και οικονομικά παιχνίδια των «σοφών» πανηλιθίων αυτού του πλανήτη.
Οι Εφιάλτες αυτού του τόπου ήταν πάντα Έλληνες κι αυτούς φοβάμαι.
Ο κάθε πολιτικάντης-Πινόκιο και ο κάθε ψεκασμένος-καμένος, που βαφτίζουν
το «όχι» «ναι» και πράττουν ακριβώς αυτά που κατέκριναν πριν,
ο κάθε μπράβος και νονός της νύχτας που μπήκε στη βουλή (με την ψήφο του «σοφού» Ελληναρά)
και την έκανε σκυλάδικο της επαρχίας… κι αντί να τους κρεμάσουμε όλους ανάποδα,
καθόμαστε και τους κοιτάμε ακόμα.
Τελικά ή μεγάλη υπομονή έχει ο Έλληνας, ή πολύ..μπιπ…είναι.
Φοβού τους πολιτικάντηδες ανά τον κόσμο θα πω και θα σταματήσω εδώ…
Α..!! και να μη φωνάζουμε πολύ μη και ξυπνήσουμε το λαό από το λήθαργο..
…μα δε θα κάνει ξαστεριά
κι ούτε θα ξημερώσει,
γιατ' όσο τρώγονται οι λαοί
θα χαίρονται οι κόπροι.
Μεγάλο θέμα άνοιξε κι άντε να βρούμε άκρη.
Σωκράτη δικαιολογώ τις ανησυχίες σου, όπως και του κάθε άλλου
πολίτη αυτού του τόπου..
Όμως νομίζω πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ούτε οι πρόσφυγες,
ούτε οι λαθρομετανάστες.. όλοι αυτοί (όπως κι εμείς) ,πληρώνουμε τα πολιτικά
και οικονομικά παιχνίδια των «σοφών» πανηλιθίων αυτού του πλανήτη.
Οι Εφιάλτες αυτού του τόπου ήταν πάντα Έλληνες κι αυτούς φοβάμαι.
Ο κάθε πολιτικάντης-Πινόκιο και ο κάθε ψεκασμένος-καμένος, που βαφτίζουν
το «όχι» «ναι» και πράττουν ακριβώς αυτά που κατέκριναν πριν,
ο κάθε μπράβος και νονός της νύχτας που μπήκε στη βουλή (με την ψήφο του «σοφού» Ελληναρά)
και την έκανε σκυλάδικο της επαρχίας… κι αντί να τους κρεμάσουμε όλους ανάποδα,
καθόμαστε και τους κοιτάμε ακόμα.
Τελικά ή μεγάλη υπομονή έχει ο Έλληνας, ή πολύ..μπιπ…είναι.
Φοβού τους πολιτικάντηδες ανά τον κόσμο θα πω και θα σταματήσω εδώ…
Α..!! και να μη φωνάζουμε πολύ μη και ξυπνήσουμε το λαό από το λήθαργο..
…μα δε θα κάνει ξαστεριά
κι ούτε θα ξημερώσει,
γιατ' όσο τρώγονται οι λαοί
θα χαίρονται οι κόπροι.
H μερακλού η μόρτισσα πονεί,
μα δε το λέει...
κι αν τραγουδά, ψεύτη ντουνιά, μέσα η καρδιά της κλαίει..."
μα δε το λέει...
κι αν τραγουδά, ψεύτη ντουνιά, μέσα η καρδιά της κλαίει..."
-
socrates
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 438
- Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
- Τοποθεσία: the other side of nowhere
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Συμφωνώ Μόρτισσα,
και δεν μιλούσα μόνο για την Ελλάδα. Εξέφρασα στην ουσία μόνο μία επιφύλαξη και έδωσα τους ιστορικούς λόγους στους οποίους την στήριξα: Κατά πόσο μία πολύ-πολιτισμική κοινωνία είναι εφικτή αν δεν υπάρχουν στη θέση τους οι οικονομικές βάσεις για κάτι τέτοιο (κι' εδώ εννοώ στο τουλάχιστον την επανάκτηση των χαμένων εργατικών δικαιωμάτων των τελευταίων 50 χρόνων και μία πιο δίκαιη κατανομή πλούτου-just for starters). Και επίσης ξανατονίζω πως οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές έστω και πριν 25 χρόνια που ο κόσμος ήταν πιο προοδευτικός. Σήμερα είναι τα πράγματα πολύ χειρότερα και πολύ πολωμένα και στον δυτικό και στον τρίτο κόσμο.
Αν δεν συσπειρωθούμε και δεν σταματήσουμε τον ιμπεριαλισμό να τους διαλύει τις χώρες (κι' αυτό γίνεται με συντονισμένες επαναστάσεις κι' όχι με συναισθηματικές αντιδράσεις), τότε το πρόβλημα θα συνεχίσει και θα επιδεινώνεται.
Τελικά "οι Βάρβαροι" μπορεί να μην μπουν καν στον κόπο να έρθουν όπως στο ποίημα του Καβάφη και τότε τον ήπιαμε κανονικά, γιατί στην περίπτωση της Ρώμης η ιστορία διέψευσε τον ποιητή και οι "Βάρβαροι" τελικά ήρθαν και την κατάστρεψαν για να την ξαναχτίσουν.
Σ' αυτή τη νέα Ρώμη ζούμε σήμερα εμείς κι' αν δεν επαναστατήσουμε, τότε "αυτοί οι άνθρωποι είναι μιά κάποια λύση" και για μας επίσης.
και δεν μιλούσα μόνο για την Ελλάδα. Εξέφρασα στην ουσία μόνο μία επιφύλαξη και έδωσα τους ιστορικούς λόγους στους οποίους την στήριξα: Κατά πόσο μία πολύ-πολιτισμική κοινωνία είναι εφικτή αν δεν υπάρχουν στη θέση τους οι οικονομικές βάσεις για κάτι τέτοιο (κι' εδώ εννοώ στο τουλάχιστον την επανάκτηση των χαμένων εργατικών δικαιωμάτων των τελευταίων 50 χρόνων και μία πιο δίκαιη κατανομή πλούτου-just for starters). Και επίσης ξανατονίζω πως οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές έστω και πριν 25 χρόνια που ο κόσμος ήταν πιο προοδευτικός. Σήμερα είναι τα πράγματα πολύ χειρότερα και πολύ πολωμένα και στον δυτικό και στον τρίτο κόσμο.
Αν δεν συσπειρωθούμε και δεν σταματήσουμε τον ιμπεριαλισμό να τους διαλύει τις χώρες (κι' αυτό γίνεται με συντονισμένες επαναστάσεις κι' όχι με συναισθηματικές αντιδράσεις), τότε το πρόβλημα θα συνεχίσει και θα επιδεινώνεται.
Τελικά "οι Βάρβαροι" μπορεί να μην μπουν καν στον κόπο να έρθουν όπως στο ποίημα του Καβάφη και τότε τον ήπιαμε κανονικά, γιατί στην περίπτωση της Ρώμης η ιστορία διέψευσε τον ποιητή και οι "Βάρβαροι" τελικά ήρθαν και την κατάστρεψαν για να την ξαναχτίσουν.
Σ' αυτή τη νέα Ρώμη ζούμε σήμερα εμείς κι' αν δεν επαναστατήσουμε, τότε "αυτοί οι άνθρωποι είναι μιά κάποια λύση" και για μας επίσης.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος socrates την 23 Απρ 2016 10:54 am, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Re: Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες το 1922 - Σχέση με το σήμερα
Ενα τέτοιο κύμα προσφύγων χρειάζετε η Ευρωπη. Εμας μας ''πηδάνε'' πολιτισμενα και δεν δίνουν μία για τις καταστάσεις που βιώνουμε.
Ας περάσει όλο το Ισλαμ λοιπον να τους πηδήξουν στην πραγματικότητα μπας και κατέβουν απ'το καλάμι τους! Και οσο για την Ελλάδα δεν πιστεύω οτι διατρέχει κίνδυνο. Ο ανθρωπος δεν ξεχνά ποιος τον βοήθησε στα δύσκολα και ποιος τον έριξε σ'αυτα.
Ας περάσει όλο το Ισλαμ λοιπον να τους πηδήξουν στην πραγματικότητα μπας και κατέβουν απ'το καλάμι τους! Και οσο για την Ελλάδα δεν πιστεύω οτι διατρέχει κίνδυνο. Ο ανθρωπος δεν ξεχνά ποιος τον βοήθησε στα δύσκολα και ποιος τον έριξε σ'αυτα.
