Τώρα που 'χεις παραδάκια

Τώρα πο’ ’χεις παραδάκια από την κληρονομιά

κάνεις πως δεν μας γνωρίζεις και δεν μας προσέχεις πια (δις)

Κόκκινα φορείς σκαρπίνια και στην αγορά γυρνάς

και κουνιέσαι και λυγιέσαι κι όλο πόζα μας κρατάς (δις)

Τόση πόζα δεν σου πάει κι άσε τα καμώματα

για θυμήσου πού γυρνούσες ως τα ξημερώματα (δις)

Πρόσεξε τα παραδάκια μη σωθούν καμιά φορά

γιατί αλίμονο σε σένα τι έχεις να τραβήξεις πια (δις)