Της φτώχειας τα κουρέλια

Φτώχεια που με κουρέλιασες

με νύχια ματωμένα,

μες στα πολλά σου θύματα

γράψε ακόμα ένα.

[Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,

κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα.]]

Φτωχολογιά στον πόνο σου

ποτέ σου δεν δειλιάζεις

και τα κουρέλια που φορείς

με γέλιο τα σκεπάζεις.

[Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,

κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα.]]

Μέσα στης φτώχειας τον μπαξέ

είμαι κι εγώ λουλούδι

που θρέφομαι με δάκρυα

και με πικρό τραγούδι.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,

κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα.