Ομορφοπαλήκαρό μου

Πάνε τώρα δέκα βράδια δίχως τα δικά σου χάδια.

Ό,τι είχες και δεν είχες δίχως λόγο τά ‘χεις πάρει

κι άφησες για συντροφιά μου το μικρό σου μαξιλάρι.

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου, ομορφοπαλήκαρό μου.

Δίχως λόγο μού ‘χεις φύγει και ο πόνος μου με πνίγει.

Γύρνα πίσω συντροφιά μου, έλα κάνε μου τη χάρη,

είναι κρίμα ν’ αγκαλιάζω το μικρό σου μαξιλάρι.

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου, ομορφοπαλήκαρό μου.

Εχω μείνει αμανάτι πάνω στο διπλό κρεβάτι.

Πες μου πως θα την περάσω δίχως τη δική σου αγκάλη,

μέχρι πότε θ’ αγκαλιάζω το δικό σου μαξιλάρι;

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου, ομορφοπαλήκαρό μου.