Βραδινές οι ώρες

Βραδινές οι ώρες, βραδινός κι ο πόνος,

ο οντάς μυρίζει κάπνα και πιοτό.

Είπα με τον ύπνο θα τα καταφέρω,

από τον καημό σου για ν’ απαλλαγώ.

Κάπνιζα τσιγάρα, σκέτα δηλητήρια,

άδειαζα ποτήρια για να ζαλιστώ.

Μα η κακή μου μοίρα μπήκε μεσ' στη μέση,

σ’ έφερε στη σκέψη, και πώς να κοιμηθώ;

Στο νεκρού μου γέρου τη φωτογραφία

έπεσ’ η ματιά μου, τον παρακαλώ,

νά ’ρθει στ’ όνειρό μου, να μου πει δυο λόγια.

Από το βραχνά σου πώς να λυτρωθώ;

Κάπνιζα τσιγάρα, σκέτα δηλητήρια,

άδειαζα ποτήρια για να ζαλιστώ.

Μα η κακή μου μοίρα μπήκε μεσ' στη μέση,

σ’ έφερε στη σκέψη, και πώς να κοιμηθώ; |