rebetiko.sealabs.net

Είσαι σαν ένα κάρβουνο
σβηστό που μουτζουρώνει
και αναμμένο όταν βρεθεί
καίει μα και ματώνει

Είσαι σαν τη λασποβροχή
εκείνη τη ριμάδα,
όπου κι αν πέσει γίνονται
τα πάντα μια μαντάρα

Ακόμα δεν κατάλαβες
πως όλα είναι χώμα
πουλάς ανθρώπους για παρά
και τα αρπάζεις όλα

Νομίζεις, ρε αρπακτικό,
αιώνες πως θα ζήσεις
μα σου το λέω, είν’ σίγουρο
κι εσύ πως θα ψοφήσεις

Κορόιδεψες, ξεγέλασες,
γέμισες το πουγκί σου
όμως για πάντα έχασες
καρμίρη, την ψυχή σου (αν είχες ποτέ..!)