Στης Πίνδου τα βουνά

Ψηλά βουνά κι απάτητα, μανούλα μου, περνούμε

|Νεμέρτσκα, Πίνδο, Μόροβα και πάντοτε νικούμε.| x2

Μην κλαις, γλυκιά μανούλα μου, που πήγα μακριά σου,

|γρήγορα θα νικήσουμε και θα βρεθώ κοντά σου.| x2

Κι αν δεν γυρίσω, μάνα μου, μη κλάψεις, μη πονέσεις

|τη νίκη να ‘χεις για χαρά και μη μαυροφορέσεις.| x2