Εγώ θέλω πριγκιπέσσα

Τραγ.: Στελλάκης Περπινιάδης

Στην Ελλάδα δε μπορώ, μια γυναίκα για να βρώ,

έχει όμορφες πολλές, μα είναι, μάνα μου, φτωχές,

εγώ θέλω πριγκιπέσσα από το Μαρόκο μέσα

να ΄χει λίρα με ουρά, να γυναίκα μια φορά.

Πέρσι πέρασ' απο 'δω κι έψαχνε να βρει γαμπρό,

χωρίς να το ξέρω εγώ, μάνα μου, να σε χαρώ,

με είδε κάτω στον Πειραία στου Τζελέπη με παρέα

κι από τότε μ' αγαπά και μου στέλνει και λεφτά.

Θα με κάνει Βασιλιά πέρα κει στην Αραπιά

κι όλα της θα τα 'χω 'γω, μάνα μου, να σε χαρώ,

δεκαοχτώ βαγόνια λίρες, κοκαΐνες και νταμίρες,

κάθε είδους αργιλέ με διαμάντι όλο ντουμπλέ.

Θα μου πάρει μπαγλαμά, φίλντισι και μάλαμα

κι ότι άλλο θέλω εγώ, μάνα μου, να σε χαρώ,

πεντακόσιοι ντερβισάδες θα μας φτιάνουν τους λουλάδες,

να φουμάρουμε γλυκά στο χρυσό μας τον οντά.

Εγώ θέλω πριγκιπέσσα από το Μαρόκο μέσα

να ‘χει λίρα με ουρά να γυναίκα μια φορά.

Τραγ.: Κυριαζής

Στην Ελλάδα δε μπορώ, μια γυναίκα για να βρώ,

έχει όμορφες πολλές, μάνα μου, είναι φτωχές,

εγώ θέλω πριγκιπέσσα από το Μαρόκο μέσα

να ΄χει λίρα με ουρά, να γυναίκα μια φορά.

Πέρσι πέρασ' απο 'δω κι έψαχνε να βρει γαμπρό,

δίχως να το ξέρω εγώ, μάνα μου, να σε χαρώ,

μ' είδε κάτω στον Πειραία στου Τζελέπη με παρέα

κι από τότε μ' αγαπά και μου στέλνει και λεφτά.

Θα με κάνει Βασιλιά πέρα κει στην Αραπιά

κι όλα της θα τα 'χω εγώ, μάνα μου, να σε χαρώ,

δεκαοχτώ βαγόνια λίρες, κι όσες θέλω Αραπίνες,

θα περνάμε τον καιρό με τραγούδια και χορό.

Θα με πάρει μπαγλαμά, φίλντισι και μάλαμα

κι ότι άλλο θέλω εγώ, μάνα μου, να σε χαρώ,

πεντακόσιοι ντερβισάδες θα μας κάνουν τεμενάδες

και θα φέρνουν τα πιοτά στο γλυκό μας τον οντά.

Τραγ.: Κυριακόπουλος

Στην Ελλάδα δε μπορώ, μια γυναίκα για να βρώ,

έχει έμορφες πολλές, κι είναι, μάνα μου, φτωχές,

εγώ θέλω πριγκιπέσσα, να είν' από την Πόλη μέσα

πο' 'χει λίρα με ουρά, να γυναίκα μια φορά,

ναι 'γω θέλω πριγκιπέσσα, να είν' από την Πόλη μέσα

πο' 'χει λίρα με ουρά, να γυναίκα μια φορά.

Πέρσι πέρασ' απο 'δω κι έψαχνα να παντρευτώ,

δίχως να το ξέρω εγώ, Νίνα μου, να σε χαρώ,

με κεντεί στα φλούρια πέρα μεσ' στη Χάλκη με παρέα

κι από τότε μ' αγαπά κι είν η κόρη του παπά,

με κεντεί στα φλούρια πέρα μεσ' στη Χάλκη με παρέα

κι από τότε μ' αγαπά κι είν η κόρη του παπά.

Θα με κάνει Βασιλιά στου Βοσπόρου τα χωριά

κι όλα της θα τα 'χω εγώ, Μάρω μου, να σε χαρώ,

εκατό βαγόνια λίρες κι άλλα τριάντα θα 'χουν χήρες,

με τις χήρες θα γλεντώ, δίχως να χαλώ λεφτό,

εκατό βαγόνια λίρες κι άλλα τριάντα θα 'χουν χήρες,

με τις χήρες θα γλεντώ, δίχως να χαλώ λεφτό.

(- Γειά χαρά Μήτσο μάγκα)

Στην Ελλάδα δε μπορώ, μια γυναίκα για να βρώ,

έχει άσχημες πολλές, κι είναι, μάνα μου, φτωχές,

βρε 'γω θέλω πριγκιπέσσα, να είν' από την Πόλη μέσα

πο' 'χει λίρα με ουρά, που 'ν' γυναίκα μια φορά,

ναι ΄γω θέλω πριγκιπέσσα, να είν' από την Πόλη μέσα

να 'χει λίρα με ουρά, που 'ν' γυναίκα μια φορά.