Το μπαρμπεράκι

Οταν κάτσω στήν πολυθρόνα καί μου κόβεις τά μαλλια

τήν καρδιά μου εσύ τήν κλέβεις μέ μιά ολόγλυκεια ματιά

Κούκλα θέλω νά σέ κάνω κι ότι έχω άς τά χάνω

σκουλαρίκι θά σού βάζω κατσαρά θά σου τά φτιάνω

Από 'φτά δέν κολατσίζεις μπαρμπεράκι μου χρυσό

είμαι μάγα καί μπουρνάζα κι ολο θά στή κοπανώ

μή θαρεις η εμορφια σου θα ειναι παν.....

θε να μαραθει να μαραθει να πεσει σαν τα λέλουδα της γης οταν τα μαλλια ...............

στον καθρεφτη................