συγκερασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(ορισμός)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Στη μουσική θεωρία, '''συγκερασμός''' καλείται η κατασκευή μιας μουσικής κλίμακας στην οποία οι λόγοι (τα πηλίκα) των συχνοτήτων των φθόγγων (των νοτών) που την αποτελούν δεν είναι ρητοί αριθμοί (δε μπορούν δηλαδή να γραφτούν ως κλάσματα ακεραίων, όπως για παράδειγμα 3/2 ή 32/27). Οι αντίστοιχες κλίμακες καλούνται '''συγκερασμένες'''. Οι συγκερασμένες κλίμακες προέρχονται από τις (αντίστοιχες) φυσικές ή ασυγκέραστες κλίμακες (που προϋπήρχαν στην ιστορία της μουσικής). Η υιοθέτησή τους (όπου αυτή λαμβάνει χώρα) εξυπηρετεί πρακτικούς σκοπούς (αναλύονται παρακάτω), εισάγει όμως αποκλίσεις στα διαστήματα μεταξύ των φθόγγων (σε σχέση με τα διαστήματα των αντίστοιχων ασυγκέραστων κλιμάκων).
Στη μουσική θεωρία, '''συγκερασμός''' καλείται η κατασκευή μιας μουσικής κλίμακας στην οποία οι λόγοι (τα πηλίκα) των συχνοτήτων των φθόγγων (των νοτών) που την αποτελούν δεν είναι ρητοί αριθμοί (δε μπορούν δηλαδή να γραφτούν ως κλάσματα ακεραίων, όπως για παράδειγμα 3/2 ή 32/27). Οι αντίστοιχες κλίμακες καλούνται '''συγκερασμένες'''. Οι συγκερασμένες κλίμακες προέρχονται από τις φυσικές ή ασυγκέραστες κλίμακες (που προϋπήρχαν στην ιστορία της μουσικής). Η υιοθέτησή τους (όπου αυτή λαμβάνει χώρα) γίνεται για πρακτικούς λόγους (αναλύονται παρακάτω), εισάγει όμως αποκλίσεις στα διαστήματα μεταξύ των φθόγγων (σε σχέση με τα αντίστοιχα διαστήματα των ασυγκέραστων κλιμάκων).


Ειδικότερα στο ρεμπέτικο, ο όρος αναφέρεται την προσαρμογή των διαστημάτων των φθόγγων παραδοσιακών δρόμων έτσι ώστε να αντιστοιχούν σε διάστημα [[ημιτόνιο|ημιτονίου]] ή πολλαπλασίων του
(όπως ακριβώς συμβαίνει και στις συγκερασμένες κλίμακες της Δυτικής μουσικής). Τα όργανα που περιορίζονται στην απόδοση των συγκερασμένων μόνο κλιμάκων (δρόμων) λέγονται κι αυτά συγκερασμένα.
Το [[μπουζούκι]] (στη σημερινή μορφή του, με τα [[τάστο|τάστα]]) και η [[κιθάρα]] είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων οργάνων.
Η επικράτηση των συγκερασμένων οργάνων στη λαϊκή μουσική επέτρεψε την εισαγωγή από τους συνθέτες της χρήσεως των [[βασικές συγχορδίες|συγχορδιών]] (χαρακτηριστικού της Δυτικής μουσικής). Σχετικά με την μεταβολή που προκαλείται στο ηχόχρωμα ενός δρόμου από την μεταβάση στην συγκερασμένη ως προς ημιτόνιο εκδοχή του, αυτή είναι συνήθως περισσότερο αισθητή στους δρόμους που ανήκουν στο [[χρωματικό γένος]] και λιγότερο αισθητή στο [[διατονικό γένος]].


[[Κατηγορία: μουσική θεωρία]]
[[Κατηγορία: μουσική θεωρία]]
{{επέκταση}}
{{επέκταση}}

Αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970

Στη μουσική θεωρία, συγκερασμός καλείται η κατασκευή μιας μουσικής κλίμακας στην οποία οι λόγοι (τα πηλίκα) των συχνοτήτων των φθόγγων (των νοτών) που την αποτελούν δεν είναι ρητοί αριθμοί (δε μπορούν δηλαδή να γραφτούν ως κλάσματα ακεραίων, όπως για παράδειγμα 3/2 ή 32/27). Οι αντίστοιχες κλίμακες καλούνται συγκερασμένες. Οι συγκερασμένες κλίμακες προέρχονται από τις φυσικές ή ασυγκέραστες κλίμακες (που προϋπήρχαν στην ιστορία της μουσικής). Η υιοθέτησή τους (όπου αυτή λαμβάνει χώρα) γίνεται για πρακτικούς λόγους (αναλύονται παρακάτω), εισάγει όμως αποκλίσεις στα διαστήματα μεταξύ των φθόγγων (σε σχέση με τα αντίστοιχα διαστήματα των ασυγκέραστων κλιμάκων). Πρότυπο:Επέκταση