Χωρίς να θέλω να πω πως εσύ το χρησιμοποιείς εκ του πονηρού, το παράδειγμα που φέρνεις με τον Κατσαρό, είναι πονηρό. Αφ' ενός γιατί εγώ δεν είπα πως ο Κατσαρός έπρεπε να έχει πάει σε ωδείο. Εξάλλου δεν έχουν όλοι το ίδιο ταλέντο. Άλλοι μπορούν να εξελιχθούν και μόνοι τους και άλλοι όχι, μακάρι να τους αφήσεις να μελετάνε 300 χρόνια.
Αφ' ετέρου, δεν ξέρεις σε τι θα είχε εξελιχθεί (ο κάθε Κατσαρός), ακόμα κι αν σπούδαζε μουσική (σε έναν ακόμα Περιστέρη ή Τούντα ίσως; ). Τέλος ποτέ δεν υποτίμησα τους αυτοδίδακτους (κι εγώ τέτοιος είμαι) αλλά να μην ξεχνάμε κιόλας πως ο αυτοδίδακτος έχει άσχετο δάσκαλο (τον εαυτό του...). Οπότε ας μην φτάσουμε στην υπερβολή να πιστεύουμε πως οι "σπουδαγμένοι" δεν είναι ρεμπέτες και λαϊκοί, γιατί θα βαρεθώ να αρραδιάζω παραδείγματα...
Άρα καταλήγω πως ο καθένας είναι ελεύθερος να πορευθεί όπως θέλει και δεν θα βάλουμε κανέναν να βελτιωθεί με το ζόρι. Αλλά είναι άλλο πράμα να λες σε κάποιον μέτριο ή κακό "Μια χαρά είσαι! Δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο να μάθεις ή να βελτιώσεις". Αυτή η λογική, λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι καφενειακή.
Και για να ρωτήσω κι εγώ κάτι πάνω σε κάτι άλλο που λες:
Εμένα σαν ακροατή, τι θα μου κάνει καλό; Ο Charlie Parker κι ο Χιώτης ή κάποιος που γρατζουνάει (τα νεύρα μου);Θες να μελετάς 20 ώρες τη μέρα, να γίνεις o Charlie Parker ή ο Χιώτης;
μελέτα.
καλό θα σου κάνει.
θες να γρατζουνάς στην παρέα και πού και πού να σκαρώνεις κανένα ξώφαλτσο και μετά να το μοιράζεσαι με τους φίλους σου;
γρατζούνα.
καλό θα σου κάνει.
)
